Αποτελεί απαίτηση της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών για τους ταξιδιώτες από χώρες του Προγράμματος Απαλλαγής από Βίζα (VWP) που συμμετέχουν στο VWP. Ο Νόμος για την Εφαρμογή των Συστάσεων της Επιτροπής της 11ης Σεπτεμβρίου του 2007 επέβαλε την ESTA.
Το ESTA χρησιμοποιεί ένα αυτοματοποιημένο σύστημα για να προσδιορίσει αν οι ταξιδιώτες μπορούν να επισκεφθούν τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του VWP. Το πρόγραμμα ESTA, ωστόσο, δεν αποφασίζει αν θα επιτραπεί σε έναν επισκέπτη η είσοδος στις ΗΠΑ. Αυτό αποφασίζεται από Αμερικανούς αξιωματικούς της Υπηρεσίας Τελωνείων και Προστασίας των Συνόρων (CBP) τη στιγμή που ο επισκέπτης θα φτάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μπορείτε να υποβάλετε αίτηση για ESTA (η οποία ζητά πληροφορίες σχετικά με εσάς και περιλαμβάνει ερωτήσεις σχετικά με πράγματα που μπορούν να επηρεάσουν την καταλληλότητά σας) ανά πάσα στιγμή προτού ταξιδέψετε στις ΗΠΑ. Μπορείτε ακόμη να λάβετε την ESTA στο αεροδρόμιο της αναχώρησής σας. Κατά γενικό κανόνα, ωστόσο, είναι καλύτερο να υποβάλετε αίτηση σε πρώιμο στάδιο της προετοιμασίας του ταξιδιού σας, και πριν προβείτε σε αγορά αεροπορικών εισιτηρίων για τις ΗΠΑ.
Είναι σημαντικό να αποκτήσετε την άδεια ESTA. Εάν δεν έχετε, μπορεί να μην σας επιτραπεί να κάνετε check-in. Ο κανόνας αυτός ισχύει τόσο για τα βρέφη όσο και για τους ενήλικες.
Η απαίτηση για ESTA ισχύει μόνο για άφιξη μέσω αέρα ή με θαλάσσιο μέσο. Τα αεροπορικά ή θαλάσσια μέσα πρέπει να είναι εγκεκριμένα. Εάν ταξιδεύετε προς τις Ηνωμένες Πολιτείες από το Μεξικό ή τον Καναδά από τη στεριά, δεν χρειάζεται η ESTA. Επίσης, η ESTA δεν χρειάζεται εάν ταξιδεύετε στην πολιτεία της Ουάσινγκτον από τη Βικτώρια ή το Βανκούβερ της Βρετανικής Κολομβίας του Καναδά με πλοίο.
Το VWP σας επιτρέπει να επισκεφθείτε τις Ηνωμένες Πολιτείες έως για 90 ημέρες. Αν ταξιδεύετε στο Μεξικό, τον Καναδά, τα νησιά της Καραϊβικής ή τις Βερμούδες από τις ΗΠΑ, ο χρόνος που θα δαπανηθεί σε αυτές τις χώρες θα συμπεριληφθεί στην περίοδο των 90 ημερών.
Ο υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών και ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών καθορίζουν από κοινού ποιες χώρες θα περιληφθούν στο VWP. Θα πρέπει να είστε πολίτης μιας από αυτές τις χώρες του προγράμματος προκειμένου να λάβετε απαλλαγή από βίζα. Εάν δεν είστε υπήκοος χώρας που συμμετέχει στο VWP αλλά είστε μόνιμος κάτοικος της χώρας, δεν πληροίτε τις προϋποθέσεις.
Ο Νόμος περί Μετανάστευσης και Εθνικότητας (τίτλος 8 Κώδ. § 1187) καθορίζει τις βασικές προϋποθέσεις για να συμμετάσχει μια χώρα στο VWP. Συγκεκριμένα, η ενότητα 217 (c) (2) (Α) ορίζει ότι το ποσοστό άρνησης χορήγησης βίζας για μη-μετανάστες επισκέπτες πρέπει να είναι 3% ή λιγότερο. Παράγοντες όπως η συμμόρφωση με τη νομοθεσία των ΗΠΑ περί μετανάστευσης και το υψηλό επίπεδο της ασφάλειας των διαβατηρίων είναι επίσης σημαντικοί.
Τον Ιανουάριο του 2016, οι άδειες ESTA ανακλήθηκαν για πολίτες με διπλή υπηκοότητα από τις ακόλουθες χώρες: Ιράκ, Συρία, Ιράν και Σουδάν. Οι πολίτες αυτών των χωρών που έχουν διπλή υπηκοότητα θα πρέπει να υποβάλλουν αίτηση σε μια αποστολή των ΗΠΑ για κανονική τουριστική βίζα προκειμένου να επισκεφθούν τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εάν έχετε ESTA και κατά τη στιγμή της άφιξής σας στις ΗΠΑ η Υπηρεσία Προστασίας Τελωνείων και Συνόρων (CBP) αποφανθεί ότι είχατε ταξιδέψει στο Ιράκ, τη Συρία, το Ιράν, το Σουδάν, τη Σομαλία, τη Λιβύη ή την Υεμένη από την 1η Μαρτίου του 2011 και μετά, δεν θα σας επιτραπεί η είσοδος στη χώρα, εκτός εάν πληροίτε τις προϋποθέσεις για απαλλαγή από βίζα. Ωστόσο, η ESTA σας δεν θα ανακληθεί.
Απαλλαγή από βίζα αυτού του τύπου μπορεί να χορηγηθεί στους ταξιδιώτες που επισκέφθηκαν μία από τις χώρες της λίστας σε επίσημη αποστολή για λογαριασμό διεθνών ή περιφερειακών οργανισμών, ανθρωπιστικών μη κυβερνητικών οργανώσεων, ή υπο-εθνικών κυβερνήσεων. Τέτοιου είδους απαλλαγή μπορεί να χορηγηθεί και σε δημοσιογράφους που επισκέφθηκαν μία από τις χώρες της λίστας προκειμένου να καλύψουν μια είδηση.
Ωστόσο, ο χειρισμός αυτών των απαλλαγών γίνεται για κάθε περίπτωση χωριστά, και έγκειται στη διακριτική ευχέρεια του Υπουργού Εσωτερικής Ασφάλειας να επιλέξει αν θα εκδώσει μια τέτοια απαλλαγή, με βάση τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας ή της επιβολής του νόμου των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με κυβερνητικές συστάσεις των ΗΠΑ, είναι προτιμότερο να υποβάλει κανείς ηλεκτρονική αίτηση για τη χορήγηση άδειας τουλάχιστον 72 ώρες (τρεις ημέρες) πριν από την ημερομηνία που θα ταξιδέψει στις ΗΠΑ. Οι περισσότερες αιτήσεις εγκρίνονται πολύ γρήγορα (μέσα σε ένα λεπτό). Η περίοδος των 72 ωρών είναι μια σύσταση μόνο, και όχι υποχρέωση.
Θα πρέπει να γνωρίζετε, ωστόσο, ότι αν δεν πληροίτε τις προϋποθέσεις για ESTA, θα πρέπει να υποστείτε την πολύ πιο μακρά διαδικασία αίτησης για βίζα σε μια Πρεσβεία ή Προξενείο των ΗΠΑ, και, ενδεχομένως, να δώσετε συνέντευξη με έναν Αμερικανό προξενικό υπάλληλο. Αυτό μπορεί, σύμφωνα με ορισμένους παρατηρητές, να θέσει κάποια καθυστέρηση σε ταξίδια της τελευταίας στιγμής προς τις ΗΠΑ για επαγγελματικούς λόγους, οπότε θα πρέπει να προγραμματίσετε αναλόγως.
Η ταξιδιωτική άδεια ESTA ισχύει για χρονικό διάστημα δύο ετών. Ωστόσο, θα πρέπει να υποβάλετε αίτηση για νέα ESTA εάν αλλάξετε το όνομά σας, το φύλο ή την υπηκοότητά σας, ή εάν υπάρξει αλλαγή σε κάποια απάντηση στις ερωτήσεις που σχετίζονται με την καταλληλότητά σας για αίτηση ESTA, ή ακόμη όταν βγάλετε νέο διαβατήριο.
Η ESTA σάς επιτρέπει να μείνετε στις ΗΠΑ και τις γειτονικές χώρες έως για 90 ημέρες χωρίς παράταση. Για να μείνετε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να υποβάλετε αίτηση για βίζα.
Αμερικανοί αξιωματούχοι της Υπηρεσίας Προστασίας Τελωνείων και Συνόρων (CBP) είναι αυτοί που θα λάβουν την τελική απόφαση σχετικά με την είσοδό σας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι σε θέση να αρνηθούν ή να ακυρώσουν την ESTA σας ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια της επίσκεψής σας, επομένως η κατοχή μιας άδειας ESTA δεν αποτελεί εγγύηση για την είσοδό σας στις Η.Π.Α.
Το VWP, ή Πρόγραμμα Απαλλαγής από Βίζα, είναι ένα κρατικό πρόγραμμα ταξιδιωτικής άδειας των ΗΠΑ που ισχύει για τους πολίτες συγκεκριμένων χωρών. Επιτρέπει στους επισκέπτες από τις χώρες αυτές να μπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς βίζα για χρονικό διάστημα 90 ημερών για δουλειά ή τουρισμό. Οι επισκέπτες στο πλαίσιο του VWP μπορούν να ταξιδέψουν και στις πενήντα πολιτείες, καθώς επίσης και στις Αμερικανικές Παρθένες Νήσους και το Πουέρτο Ρίκο. Υπάρχει περιορισμένη δυνατότητα ταξιδιού σε άλλες περιοχές των ΗΠΑ στο πλαίσιο του VWP.
Οι χώρες που έχουν επιλεγεί για το VWP έχουν ανεπτυγμένες οικονομίες και υψηλά εισοδήματα, με Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης σε υψηλή κατάταξη. Όταν μια χώρα είναι υποψήφια για το VWP, το Τμήμα Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ αρχίζει να διερευνά τις πολιτικές της όσον αφορά τη μετανάστευση και την εσωτερική ασφάλεια. Η διαδικασία υποψηφιότητας τερματίζεται με αποδοχή ή απόρριψη, αλλά μπορεί να συνεχιστεί για αόριστο χρονικό διάστημα.
Η υποψηφιότητα μπορεί να προηγηθεί από ένα καθεστώς «σχεδίου δράσης». Οι χώρες που ανήκουν σε αυτό το καθεστώς βρίσκονται συνήθως σε συζητήσεις με τις ΗΠΑ σχετικά με την πρόσβασή τους στο VWP. Τέτοιου είδους συζητήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη από το 2005. Αρχικά συμμετείχαν 19 χώρες. Εννέα από αυτές τις χώρες (Αργεντινή, Βραζιλία, Ουρουγουάη, Πολωνία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Κύπρος, Ισραήλ και Τουρκία) εξακολουθούν να εμπλέκονται σε τέτοιες συζητήσεις. Οι υπόλοιπες 10 συμμετέχουν τώρα στο VWP.
Το δικαίωμα συμμετοχής μπορεί να επηρεαστεί από διάφορες καταστάσεις, με αποτέλεσμα να μπορεί μια χώρα να εξαιρεθεί από το VWP ανά πάσα στιγμή. Η πιο συνηθισμένη αιτία για την απώλεια του δικαιώματος συμμετοχής στο πρόγραμμα είναι η μεταβολή κάποιων καταστάσεων που, κατά τη γνώμη της κυβέρνησης των ΗΠΑ, θα αυξήσουν την πιθανότητα οι πολίτες της χώρας που επλήγη να παρατείνουν την παραμονή τους, να εργαστούν παράνομα, ή αλλιώς να παραβιάσουν τους περιορισμούς που θέτει το VWP.
Αυτό σημαίνει ότι η οικονομική και πολιτική αστάθεια μπορεί να έχει έμμεση επίπτωση στο δικαίωμα συμμετοχής στο πρόγραμμα (αν και δεν θεωρούνται άμεσοι παράγοντες). Οι πολίτες χωρών που υφίστανται τέτοια αστάθεια θα μπορούσαν, σύμφωνα με την άποψη των ΗΠΑ, να έχουν περισσότερους λόγους να παραβιάσουν τους όρους του προγράμματος ή τη διάρκεια της βίζας τους ή να αρχίσουν να εργάζονται στις ΗΠΑ χωρίς την άδεια που διαθέτουν οι πολίτες των χωρών που έχουν πολιτική και οικονομική σταθερότητα και είναι αναπτυγμένες. Συνήθως, ο πρόξενος των ΗΠΑ θα λάβει αυτούς τους παράγοντες υπόψη κατά την εξέταση μιας αίτησης για βίζα.
Η Αργεντινή (2002) και η Ουρουγουάη (2003) έχασαν και οι δύο το δικαίωμα συμμετοχής στο VWP λόγω της οικονομικής αστάθειας που προέκυψε από την οικονομική κρίση Οι ΗΠΑ εξέφρασαν την ανησυχία ότι οι πολίτες των δύο χωρών θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν μαζικά και να παρατείνουν την παραμονή τους στη χώρα.
Υπάρχουν και άλλες καταστάσεις που μπορούν να επηρεάσουν το δικαίωμα συμμετοχής μιας χώρας στο VWP, όπως η αντιμετώπιση των Αμερικανών πολιτών κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους στις εν λόγω χώρες. Αυτός φαίνεται να είναι και ο λόγος που το Ισραήλ δεν έχει περιληφθεί στο VWP. Έχει γίνει γνωστό ότι οι Παλαιστίνιοι και οι Αμερικανοί επισκέπτες υποβάλλονται σε τόσο αυστηρούς ελέγχους, έτσι ώστε παραβιάζεται η προϋπόθεση της αμοιβαιότητας εκ μέρους και των δύο χωρών.
Άλλες χώρες μπορούν επίσης να ασκήσουν πίεση για να συμπεριληφθούν στο VWP. Πέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Βουλγαρία, Κύπρος, Κροατία, Πολωνία και Ρουμανία) δεν συμμετέχουν προς το παρόν στο VWP. Από αυτές τις χώρες, μόνον η Κροατία, η οποία εντάχθηκε στην ΕΕ μόλις πρόσφατα, δεν είναι χώρα «σχεδίου δράσης». Η ΕΕ έχει ασκήσει πίεση στις ΗΠΑ να συμπεριλάβει όλες αυτές τις χώρες στο πρόγραμμα, και το Νοέμβριο του 2014, η Βουλγαρία έκανε το πρόσθετο βήμα δηλώνοντας ότι, αν δεν της χορηγηθεί καθεστώς VWP, δεν θα επικυρώσει τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων.
Το Πρόγραμμα Απαλλαγής από Βίζα ξεκίνησε με μια νομοθετική πράξη του Κογκρέσου που ψηφίστηκε το 1986. Σκοπός ήταν να γίνουν οι βραχυπρόθεσμες επιχειρηματικές και τουριστικές επισκέψεις στις Η.Π.Α. ευκολότερες για να μπορέσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να επικεντρωθεί σε πιο επικίνδυνες υποθέσεις. Η πρώτη χώρα που συμμετείχε στο VWP ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο (Ιούλιος 1988) και η δεύτερη ήταν η Ιαπωνία (16 Δεκεμβρίου 1988). Η Ολλανδία, η Γαλλία, η Δυτική Γερμανία, η Ιταλία, η Σουηδία και η Ελβετία ακολούθησαν όλες τον Οκτώβριο του 1989.
Το 1991 η Ισπανία, η Δανία, η Φινλανδία, η Ισλανδία, η Νορβηγία, η Αυστρία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Ανδόρα, το Λιχτενστάιν, το Μονακό και το Σαν Μαρίνο προστέθηκαν στο πρόγραμμα. Η Νέα Ζηλανδία ήταν η πρώτη χώρα της Ωκεανίας που συμμετείχε, επίσης το 1991. Το Μπρουνέι ήταν η δεύτερη ασιατική χώρα που εντάχθηκε το 1993.
Η Ιρλανδία έγινε αποδεκτή στο VWP την 1η Απριλίου 1995. Η Αυστραλία και η Αργεντινή (η πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής, που αργότερα εξαιρέθηκε από το πρόγραμμα το 2002) εντάχθηκε το 1996. Η Σλοβενία εντάχθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1997. Η Σιγκαπούρη, η Πορτογαλία και η Ουρουγουάη (που εξαιρέθηκε το 2003) εντάχθηκαν στις 9 Αυγούστου 1999.
Η κυβέρνηση Μπους όρισε πιο περιοριστικά μέτρα μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Σε αυτά τα μέτρα περιελήφθη ένας νόμος που απαιτούσε από όσους φτάνουν στις ΗΠΑ από χώρες του VWP να επιδεικνύουν ένα μηχανικά αναγνώσιμο διαβατήριο. Ο νόμος αυτός άρχισε να εφαρμόζεται την 1η Οκτωβρίου 2003. Ωστόσο, αρκετές χώρες του VWP εξακολουθούσαν να εκδίδουν διαβατήρια τα οποία δεν πληρούσαν την προϋπόθεση να είναι μηχανικά αναγνώσιμα. Περισσότερο από το 33% των Ισπανών και Γάλλων ταξιδιωτών εξακολουθούσαν να κατέχουν διαβατήρια τα οποία δεν ήταν αναγνώσιμα από μηχάνημα. Ως εκ τούτου, η απαίτηση της μηχανικής αναγνωσιμότητας καθυστέρησε μέχρι τις 26 Οκτωβρίου 2004. Η καθυστέρηση αυτή, όμως, δεν ίσχυσε για το Βέλγιο, επειδή οι ΗΠΑ είχαν σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με την ακεραιότητα και την ασφάλεια των διαβατηρίων από τη χώρα αυτή.
Επίσης, οι ΗΠΑ είχαν προηγουμένως ορίσει την 26η Οκτωβρίου του 2004 ως την ημερομηνία κατά την οποία θα άρχιζε να εφαρμόζεται το μέτρο που όριζε να είναι βιομετρικά όλα τα διαβατήρια των επισκεπτών από χώρες του VWP. Ωστόσο, όταν η απαίτηση για μηχανική αναγνωσιμότητα επαναπροσδιορίστηκε για την εν λόγω ημερομηνία, οι ΗΠΑ προγραμμάτισαν εκ νέου να ισχύσει η βιομετρική απαίτηση από τις 26 Οκτωβρίου 2005. Η ημερομηνία αυτή μεταφέρθηκε αργότερα στις 26 Οκτωβρίου του 2006, επειδή η ΕΕ πίστευε ότι πολλές χώρες δεν θα ήταν σε θέση να συμμορφωθούν με την προθεσμία του 2005.
Η βιομετρική απαίτηση τέθηκε τελικά σε εφαρμογή την 26η Οκτωβρίου 2006. Όλα τα διαβατήρια των χωρών του VWP που εκδόθηκαν αυτή την ημερομηνία ή μεταγενέστερα πρέπει να είναι βιομετρικά. Ωστόσο, εκείνη την περίοδο, το Μπρουνέι, το Λιχτενστάιν και η Ανδόρα εξακολουθούσαν να μην εκδίδουν βιομετρικά διαβατήρια.
Το ESTA (Ηλεκτρονικό Σύστημα Ταξιδιωτικής Άδειας) παρουσιάστηκε τον Νοέμβριο του 2006. Βασίστηκε στο μακροχρόνιο πρόγραμμα της Ηλεκτρονικής Ταξιδιωτικής Αρχής της Αυστραλίας, και είχε ως στόχο να δοθεί η δυνατότητα στους επισκέπτες χωρών του VWP να παρέχουν ταξιδιωτικές πληροφορίες στην κυβέρνηση των ΗΠΑ πριν από την επίσκεψή τους. Οι ΗΠΑ, στη συνέχεια, τους παρέχουν ηλεκτρονική άδεια να επισκεφθούν τη χώρα (χωρίς, ωστόσο, να δίνεται εγγύηση ότι θα τους επιτραπεί η είσοδος).
Δεδομένου ότι το πρόγραμμα έχει προέλευση από την Αυστραλία, αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στην αυστραλιανή εφαρμογή του συστήματος Ηλεκτρονικής Ταξιδιωτικής Αρχής. Η αυστραλιανή ΕΤΑ (Ηλεκτρονική Ταξιδιωτική Αρχή) είναι μία ηλεκτρονική βίζα που αποθηκεύεται στο σύστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών του DIAC (Υπουργείο Μετανάστευσης). Όλοι οι ταξιδιώτες προς την Αυστραλία είναι υποχρεωμένοι να υποβάλουν αίτηση για βίζα (ETA ή κάποια άλλη), με την εξαίρεση των Νεοζηλανδών, στους οποίους χορηγείται αυτομάτως βίζα κατά την άφιξή τους στην Αυστραλία, σύμφωνα με τους όρους της Διατασμανικής Ταξιδιωτικής Συμφωνίας. Με τη μοναδική εξαίρεση των πολιτών της Νέας Ζηλανδίας, η ETA έχει ουσιαστικά αντικαταστήσει τις επισκέψεις στην Αυστραλία χωρίς βίζα. Παρά το γεγονός ότι οι επισκέπτες πρέπει να αγοράσουν την ETA (διαδικτυακά από το DIAC ή από εξουσιοδοτημένη αεροπορική εταιρεία ή ταξιδιωτικό γραφείο), καθώς και ότι η Αυστραλία είναι η μόνη χώρα που απαιτεί μια τέτοια αγορά από τους πολίτες των ΗΠΑ που την επισκέπτονται, η διαδικασία είναι αρκετά ανεπίσημη, έτσι ώστε οι ΗΠΑ να την αποδέχονται ως μια συμφωνία που πληροί το πρότυπο της αμοιβαίας απαίτησης (δηλαδή ταξίδι ενενήντα ημερών χωρίς βίζα για δουλειές ή τουρισμό). Πολλοί Ευρωπαίοι ταξιδιώτες (συμπεριλαμβανομένων των πολιτών των χωρών της ΕΕ) χρησιμοποιούν το παρόμοιο (αλλά δωρεάν) πρόγραμμα eVisitor της Ηλεκτρονικής Ταξιδιωτικής Άδειας. Σε γενικές γραμμές, υπάρχει μια ισχυρή ομοιότητα μεταξύ του συστήματος eVisitor και της απαίτησης των ΗΠΑ οι ταξιδιώτες να υποβάλουν αίτηση για ESTA εντός του πλαισίου του VWP.
Ένας ταξιδιώτης πρέπει να πληροί τις ακόλουθες προϋποθέσεις για να έχει το δικαίωμα συμμετοχής στο Πρόγραμμα Απαλλαγής από Βίζα (VWP):
Από τις 3 Ιουνίου του 2008, εάν ταξιδεύετε στις ΗΠΑ στο πλαίσιο του VWP, θα πρέπει να υποβάλετε αίτηση για ESTA (Ηλεκτρονικό Σύστημα για Ταξιδιωτική Άδεια) προτού αναχωρήσετε για τις ΗΠΑ. Η αίτηση γίνεται διαδικτυακά, και προτείνεται αν και δεν είναι υποχρεωτικό να υποβάλετε αίτηση τρεις ημέρες (72 ώρες) πριν από την αναχώρηση για τις ΗΠΑ. Μια ESTA είναι έγκυρη για δύο έτη από την ημερομηνία έκδοσης. Το πρόγραμμα ESTA βασίζεται στο σύστημα Ηλεκτρονικής Ταξιδιωτικής Αρχής που χρησιμοποιείται στην Αυστραλία.
Ο σκοπός αυτoύ του προαπαιτούμενου είναι να γίνεται έλεγχος στους ταξιδιώτες του VWP με βάση τους καταλόγους και τις βάσεις δεδομένων των υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες και όσων απαγορεύεται η είσοδος στις ΗΠΑ από αέρος. Κατά κύριο λόγο, πρόκειται για ένα μέτρο ασφαλείας. Η άδεια ESTA απαιτείται από τους ταξιδιώτες του VWP, αλλά από μόνη της δεν αποτελεί εγγύηση ότι θα γίνουν αποδεκτοί στις ΗΠΑ. Η απόφαση αυτή έγκειται στους αξιωματικούς της υπηρεσίας Προστασίας Τελωνείων και Συνόρων (CBP) στο σημείο εισόδου στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ΗΠΑ απαιτούν από τον ταξιδιώτη να έχει διαβατήριο σε ισχύ για έξι μήνες μετά από την ημερομηνία που αυτός φύγει από τις ΗΠΑ. Υπάρχουν, ωστόσο, συμφωνίες μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και αρκετών χωρών, σύμφωνα με τις οποίες αυτή η απαίτηση δεν εφαρμόζεται.
Για να ταξιδέψετε στις ΗΠΑ στο πλαίσιο του VWP, πρέπει:
Να σημειωθεί ότι υπό ορισμένες συνθήκες, κάποιες Πρεσβείες και Προξενεία των ΗΠΑ συμβουλεύουν τους επισκέπτες να υποβάλουν αίτηση για κανονική τουριστική βίζα (αντί του VWP) παρόλο που ο επισκέπτης μπορεί να δικαιούται συμμετοχή στο VWP. Αυτό μπορεί να συμβεί εάν στο παρελθόν σας έχει απαγορευθεί η είσοδος στις ΗΠΑ. Μπορεί να δικαιούστε συμμετοχή στο VWP, αλλά εάν δεν έχετε διευθετήσει το αρχικό πρόβλημα, μπορεί πάλι να σας απαγορευτεί η είσοδος. Μπορεί επίσης να σας προταθεί να υποβάλετε αίτηση για κανονική τουριστική βίζα εάν έχετε συλληφθεί ή καταδικαστεί για κάποιο έγκλημα, παρόλο που, όπως περιγράφεται παραπάνω, μπορεί να γίνει κάποια εξαίρεση. Δεν δικαιούστε συμμετοχή μόνο εάν δεν πληροίτε τις προϋποθέσεις που καθορίζονται για το VWP.
Ωστόσο, εάν κάποιος αξιωματικός της Υπηρεσίας Μετανάστευσης δεν σας επιτρέψει την είσοδο στις ΗΠΑ, δεν έχετε το δικαίωμα να ασκήσετε έφεση, εκτός εάν είστε κάτοχος βίζας, γεγονός που θα σας επιτρέψει να κάνετε προσφυγή σε δικαστική αρχή αρμόδια για θέματα μετανάστευσης.
Στο πλαίσιο του Προγράμματος Απαλλαγής από Βίζα: